(Brak ocen)

Loading...

Stal i żelazo to materiały wyjątkowo podatne na działanie niekorzystnych czynników atmosferycznych, w tym przede wszystkim deszczu. Woda niszczy powłokę tych materiałów, doprowadzając do ich korozji, co z kolei przyczynia się do powolnego procesu powstawania dziur, czego efektem jest całkowita bezużyteczność stali. Żeby zapobiec destrukcji materiału stosuje się cynkowanie ogniowe, czyli nakładanie na stal lub żelazo cynku, będącego powłoką ochronną. Dzięki temu, materiały metalowe mogą służyć w tak ważnych dziedzinach, jak lotnictwo czy budownictwo.

Proces cynkowania – rys historyczny

Ochrona stali przed korozją nie jest wymysłem ostatnich lat. O konieczności chronienia materiału przed zgubnym wpływem działania wody wiedziano już w XVIIIw. W roku 1741 francuski uczony Melouin, który zawodowo zajmował się chemią, spostrzegł, że cynk potrafi ochronić stal przed rdzewieniem i powstrzymać proces jej destrukcji. Nie do końca jednak był świadomy dlaczego tak się dzieje. W każdym razie, od tego czasu zaczęto stosować cynk jako powłokę ochronną. Minęło około stu lat, kiedy Sorel opatentował proces galwanizacji cynku, czyli elektrolitycznej metody tworzenia powłoki cynkowej, którą nakładano na stal. Sorel wykorzystywał zjawiska elektrochemiczne, jakie zachodzą podczas przepuszczania prądu między elektrodami ulokowanymi w tzw. kąpieli galwanicznej, czyli specjalistycznemu roztworowi, który umożliwia obróbkę metali i stopów. Były to początki przemysłowego wykorzystywania cynku, jako powłoki zabezpieczającej metal przed korozją. Następnym etapem było działanie polskiego inżyniera Tadeusza Sendzimira, który rozwinął i jako pierwszy wykorzystał cynkowanie ogniowe na skalę przemysłową. W 1933 ruszyła pierwsza linia produkcyjna cynkowania metalu. Dziś z jego patentów korzysta każda profesjonalna ocynkownia.

Czym jest cynkowanie ogniowe?

Proces cynkowania ogniowego polega na wytworzeniu bariery ochronnej, jaka zostaje nałożona na główny materiał, jakim jest stal (szcz. https://www.weldon.pl/ocynkownia/). Jej zadaniem jest zabezpieczanie materiału bazowego przed korozja i stopniowym niszczeniem. Powłokę ochronną otrzymuje się dzięki powstawaniu specjalnego stopu, który wytwarza się podczas reakcji, jaka zachodzi między cynkiem, a żelazem. Ocynkownia stosuje tzw. kąpiele cynkowe, które polegają na zanurzaniu stali w ciekłym cynku przy bardzo gorących temperaturach. Cynk bowiem topi się w w temperaturze 445-460 °C. Stal wyjęta z takiej kąpieli przechodzi zmiany strukturalne, aż do momentu osiągnięcia neutralnej temperatury. Dzięki takiemu procesowi, żywotność stali zwiększa się o jakieś 50 lat.